Baştan aşağı hastalık olan insanlık
iyileşsin diye atıldı
cehenneme
Dante resmetti
ölümü
Gözlerimle gördüm
Bir tuvalin astar boyası idi çığlık
Koptu sessizce
Kimse işitmedi
Adalet sancısı, iktidar ve varoluş çabası
Öküzün boynuzunda
dünya döngüsü
Sigortalı iş, biraz karın tokluğu
Geviş getiren bir toplumun ölmek için yarışı
Kimse birinci olmak için koşmadı
Yaşlandığında değil
Umudunu yitirdiğinde öldü insan
Çorak derisi dökülürken yerlere
Anılarından koparıp yamadı yarasını
Yol bitmiş, kimse ile işi yok
Bir kibrit çakan olsa yanacak cesede,
Birileri ateş olmadı
Bohçalayıp hayatı yüklendi sırtına
Bir parça kudret, kararında nefret
Kendi doğruları, dibi tutmuş keder
Az biraz tefeciden araklanmış mutluluklar
Ah bir de kendi rengine yenilmiş o
beyaz saçlar
Iyileşmesi için dağladı
cehennemin ucu ile kendini
Çünkü o ;
yandığı kadar insan
ve kor alevle iyileşen vebaydı..
Berrin Nilgün Kılıç