Yüreğin muhteşem sevisi, baharın dalında tomurcuk misali açan o masum, mahcup SEVİ' Yİ YİTİRME korkusu... Ve bütün bu derin, naif duyguların aynı naiflikle, aynı derinlikle muhteşem ifadesi... Hele finale yaklaştıkça ve finaldeki söylemler!!! Offffffff ki offffffff !

karşısındakinin onayını beklercesine " Hani..." diye başlayan, söylemek istenileni güçlendirici anlatım şekli şiire çok daha gerçekçi bir hava katmış.


" ...
...
Aslında heceyle başlamıştım bu satırları yazmaya
Kafiyeden ölçüden ırağa düştü kalemim
Bir mısra karaladım
Seni anlatmaya hazırlanırken
“Perçinleşmiş adeta yüreğin yüreğime”
Arkasını getiremedim
Sevgimi ifade etmeye yetme kelimelerim
Senden başka tek sözcükte kalmadı lûgatımda
Belki incitiveririm diye de korkmuyor değilim
Gözlerime dokundukça bakışların
Zemheri yüreğim bahara dönüyor bir anda
Ne olur kaçırma gözlerini
Kar yağmasın sineme
Hani seni övmeye kalkışmıştım
“Yüreğin yüreğime huzur veren sığınak”
Beni kollarınla sarıp bırakma demiştim
Sensizliğin soğuğunu iyi biliyordum çünkü
Sebebini bilmediğim hüzün dedim ya
Aslında biliyorum
Ya terk edersen "


Çok ama çok güzel dizeler, samimi ve derinden çağlayarak gelen ifadeler... Ve tabii ki, bütünüyle şiir...

değerli kaleme saygıyla, dostça...

RefikaDogan/YeniEdebiAkım tarafından 9/5/2011 2:02:21 AM zamanında düzenlenmiştir.