Korkarım gidiyorsun...
Değilsin ki pamuk prenses elimde ayakkabın
Öyle ki bir kraliçe yanımda tacın

O yandan bu yana oldu epey vakit
Bu çanlar sana helal!
Belki ölmüşsün,belki yaşıyorsun
İçe dönük,kayıp sessiz çığlıklar
Bir martının ağzından kopup geliyorsun

Korkarım gidiyorsun...
Masamda çocukluk fotoğrafın
Düz yolda önünü arkasını kolladığımız biçimsiz taşlar
Tahtadan evler ve eksik harflerimiz
Haberimiz yoktu kurduğumuz son cümleden
Ben gideceğini sen dönemeyeceğini bilmiyordun
Biz ufaktık...
Belki de beni çokdan unuttun...

Korkarım gidiyorsun
Yüreğimde bir tıkırtı var;
Acele hazırlık ve hızla ayaklanmalar
Senin vaktin dolmuş bu kez haberim var
Sen gideceğini ben dönmeyeceğini biliyorum
...

Korkarım gidiyorsun.
Ciddisin,bozuksun.
Vedalara tahammülün yok ağlıyorsun
Hayret verici...
Korkuyorum;gidiyorsun
Ve biliyorum dönmeyeceksin...
Gelirken sordun mu da giderken sözümü dinleyeceksin


Korkarım gidiyorsun
Korkuyorum,gidiyorsun
Korkacağım çünkü gittin
Korkutacağım döneceksin
Bıraktığın gibi bekleyeceğim,büyümeyeceksin...