Çocukluk aşk'ım
Korkarım gidiyorsun...
Değilsin ki pamuk prenses elimde ayakkabın Öyle ki bir kraliçe yanımda tacın O yandan bu yana oldu epey vakit Bu çanlar sana helal! Belki ölmüşsün,belki yaşıyorsun İçe dönük,kayıp sessiz çığlıklar Bir martının ağzından kopup geliyorsun Korkarım gidiyorsun... Masamda çocukluk fotoğrafın Düz yolda önünü arkasını kolladığımız biçimsiz taşlar Tahtadan evler ve eksik harflerimiz Haberimiz yoktu kurduğumuz son cümleden Ben gideceğini sen dönemeyeceğini bilmiyordun Biz ufaktık... Belki de beni çokdan unuttun... Korkarım gidiyorsun Yüreğimde bir tıkırtı var; Acele hazırlık ve hızla ayaklanmalar Senin vaktin dolmuş bu kez haberim var Sen gideceğini ben dönmeyeceğini biliyorum ... Korkarım gidiyorsun. Ciddisin,bozuksun. Vedalara tahammülün yok ağlıyorsun Hayret verici... Korkuyorum;gidiyorsun Ve biliyorum dönmeyeceksin... Gelirken sordun mu da giderken sözümü dinleyeceksin Korkarım gidiyorsun Korkuyorum,gidiyorsun Korkacağım çünkü gittin Korkutacağım döneceksin Bıraktığın gibi bekleyeceğim,büyümeyeceksin... |