telvesıkı sıkıya kapatılan her perdenin arkasına ürkek bir çocuk saklanır... gelir oturur baş köşeye, sıcacık bir kucağın özlemi yüreğimizin göğünde koptuğunda fırtına.. hiç bir şefkat okşayamaz başımızı, geçmişin elleriyle… cinneti vurduğunda aklımızın çanları gün daha çabuk bitirmeli görevini ve yerleşmeli gece tüm haşmetiyle ki gizlensin yitirdiğimiz masumiyetin izleri devrim tülay 25 ağustos2011 |
soğukmuş.. sefaletmiş..
gözyaşı
acılar cekmekmiş
hey anası...