KozalakEy çınar! Ululuğun asırları yutuşundan Ve serinliğin aşka aşinalığından olsa gerek Anımsar mısın? Gölgene bırakılan iki damlaydık biz Dağdan kopup gelen İkindi vakti Uzakları delen tarifsiz kalabalık Sesimiz dolaşıyordu Mahmur ela, yorgun kahve tarlasında O en tutkulu şarkı çıkarken yola Şahitlik eden sen Dolu ellerin boşluğuna bırakmışken kendimizi Yontarak huzursuzluğumuzdan Köy kadınlarının ilmek çabasına ilişiyordu gözlerimiz Ömür denilen bundan öte ne ki? Düğümlenen boğazdan, parmak uçlarına uzayan serüven Hatırla..! Unutursam ben Bir gün yine gelirim Olup biteni Kalanı, gideni Düşümden artanı, döşümden taşanı Yaşlı kollarına yaslar ağlarım Kim bilir belli mi olur belki de tam tersi İçli içli güleriz Sen ben ve o Dilimizi ısıran acı çayla Devrim Tülay 03.Eylül.2014 /Kültür Ajanda Dergisi-Ekim Sayısı/ |
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…