Fikrim yolsuzken
Taştım mavzerden
Şikayet etmeye mecali yenik
Bir o kadar eskiydi elim, yüzüm

Her gün aynı saatte uyanmak alışkanlık gibi
Uyanırken damağımda miadını dolduramayan küfür
Midemde yersiz şamata
Çaya da sataşmış olacak ki
Kaynaşamıyoruz nicedir

Guguk kuşları balkona gizli saklı yuva yapmış
Bunca fakirlikle böyle güzellik akıl karı değil dedim
Bir avuç buğday ile ziyarete gittim, öğle vaktiydi
Ertesi gün çoluk çocuk yuvasını terk etmiş
Hangi yanlıştayım
Bilemedim

Zamanın çöplüğünde eşiniyorum
Fark arasam bulunmayacak kadar yitik diğerlerinden
Usanmışım, tiksinmiş…
Herkes ve her şeyden

İçimde sesi gür dua;
Babam bir arsa alsa
Şehre çığlık çığlık bakabilecek türden
Toprağa bürünüp uzansam
Herkes uyuyunca soyunsam şehrin kahkülüne



Devrim Tülay
13 Kasım 2014 - Okumak Ayrıcalıktır Dergi

Şiir dostu Sevgili Ahmet Ormancı’ya teşekkürlerimle..