Bir fırtına düştü penceremin yalnız suretine
Ellerim yüreğimde
Hüzne mi eş bu fırtına?
Yoksa mutluluğu mu getirdi bana diye düşünürken;
Yarin ellerimi yüreğimden ayırmama yetecek haberi geldi?

Ben habersiz hüzünlerimin arasından ayıklamaya çalışırken gülüşünü
Yüzümdeki yağmurlara çare ararken
O ’ayrılığı’ düşürmüş diline!!

O gülen yüzüne fırtına vurmuş
Bana bakarken gözlerinde gülen çocuk
Sanki onu terk eden bir anne kadar nefret dolu bakıyor şimdi
Ve o fırtınayla, O’nu beklediğim pencereme yollamış haberi!

Ellerim onun sıcak ellerine dokunamadı hiç
Sıcaklığını ona duyduğum aşkta,
Yüreğimin ateşinde ısıttığım ellerimi
O kopardı şimdi bağrımdan!

Ve anladım ki hüzne eşmiş bu fırtına!

İçeri alıp sıcak bir kahve eşliğinde
Yari anlatarak ısıtacağım fırtına
Beni ayazlara salmaya gelmiş meğer…

Şimdi gitti penceremin dost suletine,düşman bakışları bırakarak
Ve ben ellerimi bağrımdan ayırıp
Yağmurlarımla ıslanmasını istemediğim,
yüreğimin önüne siper ettim ellerimi…