Kapımız hep açıktı sen geç gelirdin
ve dilerdik toprağımıza su serpmeni; susamıştık
paslanmazdan çiçek derle kurumasın solmasın diye




masumiyet doludur sırça bahçemiz bizim
biz beklerdik uykuya dalmak için
sen gelmez inkar ederdin bizi




yetişkin ve kasvetli sefil adamların kirli elleri
en kötü muameleyle silkeliyor bizi barış
şimdi muhtaç yanımız sevgi dolu özgürlük
gizeminden korkuyoruz beklerken seni
sen gelmiyorsun bütün çocuklar öksüz




eskiden beri yürümek istediğin bu bahçe
bulunmamış aranmamış ganimetlerle dolu
bizi gör usulca uzat elini barış
kalbimiz henüz günahsız ak ve pak
yani uçabilir kanatlanıp yukarı göğe
yıldızlarla oynar aydede masal anlatır bize
senin kanatların olduğunu varsayalım
hadi periler ülkesine halka yapalım barış





cesaretin korkuyu yendiğini
bir çocuğun kendi gözleriyle oynarken
bir sahne kurduğu bahçesinde
gülümsemelerle dolu ağaç dalları
hayalleriyle süslü korkulardan uzak
aşık mutlu ve şımarık halleriyle dolu bir dünya
ve korkunç gürültülerden uzak kuşların sesleri
nahoş bir sürpriz olmasa gerek değil mi!
uzakta değil donuk gözlerimizle baktığımız
biz çocukların beklediği barış




her melodik sesi harmanlayan kulağında
kurşun seslerinden uzakta
bir ömür memnuniyet belirtileriyle bezeli
afrikayı bilmeden açlığı tanımadan
ritim kalplerimizden sevgi olup aksın




ruhlarını kutsayan
her dilde her inançla çocuklarız
buraya gel barış güneş burada daha parlak
sadece umut bizim umutlu yaşayacağız
biz çocuklar bir gün
yalın bir dünyada değil
tarifsiz bir kabusun ortasında
özgürlük için kendi ülkelerimizde
kıyasla mücadele edeceğiz




abilerimiz ablalarımız
çünkü biz çocuklar memnun değiliz
gündelik çıkarların ortasında
hayatta kalma mücadelesi verip
sizler gibi hayalsiz umutsuz
savaşıp barıştan uzak kalmaya





biz çocukların gözleri okyanus gibidir
ve yaşam illet bir halde yük yüklemiş
sadece hasatı yok toprağın ve bahçemizin
içimizde ki en derin izlerin
yani yaşamın ağır tanıklarıyız




etrafımızda kol gezerken ölüm
dostluk gece kuşlarının evreninde
biz sizin mübarek vicdanlarınızda
ve sözlerin yetersiz olduğu savaştayız
biz çocuklar soluk benizli
feri kalmamış dizlerimizle
sizin tarafınızdan kapanan tüm yolları bırakıp
hala kapısı kilitli bahçemizde büyütmekle meşgulüz
sizlerin uzak olduğu barışı.