I. Bilinçli Zaman...
Geceye sesini dokuyan ezgiden değil
Bu benim dinlediğim

Nakaratı ateş içinde
Kül tutan kıvılcım
Gözlerin...

İçimdeki kalabalık beyhude
Kirpiklerini kısıver
Yalnızlığım görünmesin


II. Zaman Sayıklaması...

Çok eski çağlardan bu mağaraya insanların girip çıkışı
-Aşkın mabedi-
Muhtevası kalbimiz
Derin yarık

Gidişin;
Seçtiğin ömrün etrafı üzerine köprü
Anıdır buraya kurulan
İçimdeki sevinç yürür
Döneceğim eve

Müziğidir o saatlerin vuruşu
Geçişler
Gönüllü her yende ahengiyle
Ölüşler?

Uzaklaştıkça bıraktığı izden belli
Hakikatin ardına bir bir düşer
Ruhu uzak insanlar
Şüpheye kapılma sakın
Baktığın aynalarda aslında hep sen vardın
Tanımadın...


III. Zaman Kırılması...

Yeni bir kadın tazesi
Gidiyor
Süzülerek uzak diyarın dağlarını delecek
Sürgün yemiş toprağı
Siper arıyor
Yürümeye ısrarlı

Çıkarken dışarı
Geleceğe doğru
Ve
Biten güne karşı
Sallanan el
Siyah saçlı savaşçı

Eteği döndükçe ortaya çıkan tanrı Ançüa’ya varyantı
-dil içindeki her türlü çeşitleme–
Bacak arası!

Öyle dolu ki içi
Söylenmemiş kimseye
-bir başınalığın gururu-


IV. Bilinçsiz Zaman...

Gücenmiş uykulara sevk ettiği rüya
Gece geç!
Agâhı leyli kılıyor
Gelme!
Sil gönülden hatıramı

-Zaferleri dolaşan güneşin gölgesi gibi
Her yasa kal yabancı-

’Geçkin bir adam
Genç bir kadın
Yan yanaymış
Uzaklara giden yollarda’
(İlhan Berk böyle der)
-ilk kez mi yaş/l/anmıştık-


V. Zaman Salvosu

Dağılıyor bilinç
Kaybolur akla yamalı teyel
Dost da öyle
Aşk da
O... bohçası
Hazır duruyor burada
Apar topar

Ötelenir
Sesler
Sesler
Kimden kime
Olur hiç kimse

Yorgun zamanın salvosu
-saniyeler, dakikalar, saatler-
Akar akar
İzinden gider
İçimiz cenk eder

Yaşamak bir başınalığı
Bilinç dağınık
Bırakırım başıboşluğu
Çıkarım dışarı

Sarhoş
Sarmaş dolaş
Adsız sevda tadı
Bir yatağa sığdırırım
Hayatı