ama madem iyini ve kötünün dışındaydı yolculuk
bu defa en dibini görmeliydi suyun
yosunu
mercanı
göç balıklarını
…
insanın sarayına
mı
benziyordu yaşadıkları dünya?
kendi tanrıları var mıydı orkinozların?
insan gibi çilenin ve erdemin kıyılarına vardılar mı anısız?
sorular anılar denizini doğurmadan
kaplumbağanın sarayına dalmalıydı
…
her yunus ilahi bir korodur diye düşündü önceleri
hayatını yunuslar gibi karnında taşıyordu artık
balıklar, insanın suda kalmış geçmişi olmalıydı
sonra ahtapotun kollarını merak etti
durmadan sorular sordu
yanıtsız kaldı yeryüzü
…
fakat en dibini arıyordu gözleri
bir zamanlar içine yangın düşüren
sorulara yönelmişti
her soru denize yangın düşürüyordu artık
ilk yangında yıldızlar ışıdı
saman alevleri içinde yapayalnızdı dünya
gülümsedi illaki

irfan BALIK