şair
sevda yapışmışsa saçlarına temmuzla
uyanır yazgı alından kalbe yansımalarda dili sus silüeti pus ilhamlarla kol kola öz/gün çizgileri sığışır alt alta sıvanır gündüzler kaleminle baka çıka açmazları deruhte de gizin koşar gecenin hüzün yarısına derme çatma bir şiirselinin eprimiş yatağına.. şaire yalnızlığın hediyesi mutena bir kasvet köşesi/dir öykünür tutam tutam mekânsız meczuba.. gönüllü sürgünü tek kişilik aşkıyla göğün elinin değdiği sıcak kaldırıma.. solgunsu rengi meşki sevdanın kara bir desen olur kır/k leyli sayfada.. vuslatın ıssızlığında çürür korkunun sesi uçurum düşlerine köprü olur kirpiğinin yeisi çağırır dört koldan elemin fersude zirvesi cesur taklidine meyleder beyhude intiharın dizesi kanlı bir mektup bırakır aşkına dair şiirleriyle birlikte ölmüştür şair... |
Sevda, aşk bu işte. Gönül birisine kapılır, ondan sonrası da hep o sevgi ile, o aşk ile süslenir.
Çünkü o ruh ve yürek hep o aşkla beslenir.
Tebrik ediyorum. Daim olsun o duygulu yürek, o kalem.