Bir türküdür söylenen dillerde,
Ağıt...
Kalplere zılgıt giydiren soğuk bir çığlık!
Bir gülün adı karışır yürek sesime...
Öyle bir gül ki;
Kararmış sevdasından.
Yakmış;
Buzullarımın can ışığı gözlerini ...

Ey gece !
Bahtım gibi kara olsan ne çıkar ?
Kara gülün ak yazgısı,
Aydınlatır ümitlerimi...
Bengisu katresi yeşertir,
Çölleşen yüreğimi...
Ziyanım;
Onun ziyasından mahrumiyet.
Ey güneş söndür ışığını heder etme!
Yeter!
Gülün dirilten iksiri,
Korlaşan sineme...

Gül ey yâr!
Gülsün gül yürekli bülbül.
Kırsın kafesini matem;
Çıksın kalp iklimine...

Ah yürek sesim,
Diyor ki kalk doğrul;
Gül;
Açılmış yapraklarıyla gülüyor sana.
Sen de;
Gül sadece,
Gül, hep gül!

Kainat çiçek açsın,
Gül gözlerin(d)e

Dur;
Dinle yüreğim,
Gülden geliyor bu ses!

Gülümsedikçe gül kokuyor her nefes...

Sen de gül;
Hep gül..
Gül dile,
Dile ki, gülsün yüreğim/iz!

Murat CANBOLAT