Çobanın AğıdıFırtınalar talan ederken Yıkık şehirlerimi Bir merhabaydı Yakan sessiz yüreğimi Nemli gözlerim, düşerken ellerine Yorgun ayak izlerim Suskun Ve Durgundu gözlerinde Yitik şehirlerimin uzaklığında Kaybolan sevdamın Konakladığı taş kovuklarında Islanırken bedenim Sana olan susuzluğum Çobanın Ağıtlarında yankılanıyordu Sert poyraz eserken kıraç ovalarda Yokluğuna dökülüyordu buğday başakları Ve Sesin kulaklarımda çınlıyordu Kayıp hayalin düşerken gözlerime Yüreğim susuyordu uzanamadığım Kınalı ellerine Firari yaşanmışlıklarım üryan gecelerime hapsoluyor Yarına ekeceğim umutlar Kızıl akşamlarda sonlanıyordu Her güneş batımı Hüznüm yüreğimde demleniyor Ve sensizliğe akıp giden umutlarım Yarınımda konaklıyordu Türküler söylenirken yalnız gecelerimde Koklayamadığım saçlarına Yıldızlar bensiz asılıyor Asılıyordu gözlerin Sensiz ve yalnız gecelerime asılıyordu |