Son VedaYokluğunun ardına Son veda Son mektuptur bu Yüreğim ateşinde Hasretine yanarken Gözlerinden dökülen iki damla yaşla Kefenlediğin son adamdır bu Sinemdeki sancıların Kıvrandırırken yeryüzünü Ay yas tutup dökerken yüzünü Ellerim uzanırken yokluğuna İki damla gözyaşının ahıdır bu Yalnızlığım Söndürürken gökteki yıldızları İniltilerim Sustururken yüreğimi Feryadım yararken geceyi Karanlığın ortasına bıraktığın Son adamdır bu Her gece, vurgunlar indirirken yüreğime Hayalin sensiz düşerken gözlerime Varlığın parçalanıp yok olurken ellerimde Toprağın bağrına koyduğun Son adamdır bu Yokluğunun ardına Son veda Son mektuptur bu |