ELLERİNbahçe deyince o bahçe gelir yadıma: mekânı gazellerden dökülen lalelerin ve çıkagelmen ceylan gibi yanıma mavi çağrılarınla denizler gibi engin ve büyür büyüterek hayallerimi o ufacık ellerin. savrulan saçlarında öttükçe gizli kuşlar alev alev açılır da gizemli gamzelerin; nerde tükenir mutlar, umutlar nasıl başlar anlıyorum anlamını saçından sızan terin okşarken şu hoyrat, sert ellerimi yumuşacık ellerin. gel kalalım bu bahçede unutulana kadar bembeyaz yağmuruna tutulup senelerin. bir başkadır gözlerinin okuduğu şarkılar, bir başkadır sokulman, soluman derin derin; eritir kar nefesli iklimlerimi o sıcacık ellerin. |