Kirli Olan Sensin
İtiyoruz ellerimizle…
Kınıyoruz gözlerimizle. Sövüyoruz dilimizle. Mahkum ediyoruz yokluğa, soğuğa sızıya… Annesiz, babasız… İsmi sokak çocuğu… Yarınlar onu niçin hırsız diye anmalı? Düzen böyle ya! Kimse bozmasın bırak işlesin sağır bir saat gibi… Duymayalım henüz on dördünde annesiz çığlıkların kapital pazarda can veren beyaz bedenlerini. Görmeyelim itilmişliğin verdiği yalnızlıkla kanına akan zehirle can çekiştiklerini. Utanmayalım değil mi? Bırakın biraz utanalım gördükçe ne kadar düşük seviyelere indiğimizi. Ekranlarımız büyüdükçe, koltuklarımızın konforu arttıkça daha bir ezelim sessiz çığlıklarını. Körpecik bedenlerin mafya esaretinde harcandığını… Bugün böylesi arsızlık varsa suçlusu herkes… Bugün böylesi hırsızlık varsa sorumlusu herkes… Duvarın karanlık ardında büyüyen bir suç pazarı… İnsanlığını birileri çok küçükken almışlar bedeninden, beklemeyelim lütfen insana ait bir davranışı. Kendi gözlerimizle eze eze ve mahkum ede ede şekillendirdik biz bu çocukları |