GÜL RENKLİ ÇOCUKYüzyıllardır dikiş tutmaz yarana Bir tutam yalnızlık,bir tutam hicran Bir tutamda barut sürdün Silahına kurşun diye gözlerini sürdün Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu Bilirim gözlerindeki buğu Zamanın tükenmez yorgunluğudur. Ürperten bakışlarını bırakıp halini sorana Garipliği,unutulmuşluğu,yoksunluğu Ve aynada hayalini alnından vurdun Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu Bilirim gözlerinin son duyduğu Saçak altında zemheri durgunluğudur. Son kibritini yakıp son cigarana Çıkmaz sokaklarda,sürgün istasyonlarda Son duraklarda durdun Tılsımlı şiirler söyleyip durdun Kül renkli akşamların gül renkli çocuğu Yolları tutan efkarının varı yoğu Çatık kaşlı resimlerin isyana vurgunluğudur. Muhammed Mehmet Gül |
YİNE DUYGU SELİ,
OKYANUS DERİNLİĞİNDEN NADİDE BİR DAMLA,
YİNE MUHAMMED MEHMET GÜL...