ŞÂİRLER YALAN SÖYLER
Abartılı şekilde, kalem, dil önde gider
“Şâirler yalan söyler”, yazdıkları ispâtı.(*) Nüktedanlıkta mâhir, cinas, imaj ha keza Muammalı söz söyler, onlar her yerde yiti. Çilesi azık olmuş, dünyada sefa sürmez Sevdi mi o tam sever, yârde bir kusur görmez? Aşka, sevdâya muhtaç, maddeye değer vermez Âşık gönül adamı, istemez yalı, yatı. Esas olan ölçü şu, bâtın değil de zâhir Aşk oduyla yanmışsa, seven gönüller tâhir Yanlışa tepki verir, şâir her yerde şâir Onun için fark etmez, ne doğu ne de batı. Eğer insan insansa, kolay kolay söz yemez Şâir olmak mümkün mü, olunmadan bir çömez? Kafasına takmışsa, Nuh der peygamber demez Her kim ki ön yargılı, fikir mermerden katı. Aşka düşmeyen kişi, sînesini dağlamaz Issız çöl ortasında, gece/gündüz ağlamaz Ne renk tanır, ne de ırk, âşığı yaş bağlamaz Yeter ki fırsat bulsun, dizginler sürer atı… 20/06/’11 Hanifi KARA (*) Şuarâ: 26/223 |