Ne zaman seni düşünsem
Aynada yüzüme
Dilimde sözüme küsüyorum
Bedenim zifiri bir geceye dönüyor
Gözlerimde ışıltılar sönüyor
Binlerce hüzün üstüme yıkılıyor
Kulaklarımda kırılmamın sesi
Sesin içinde sanki ölümün nefesi
Sanırsın ki bütün ömrüm o nefesin içinde yakılıyor

Ne zaman seni düşünsem
Bütün yıldızlar siyaha boyanıp
Gecenin yüreği kanıyor
Ateş böcekleri kendi ateşinde yanıyor
Yaşamayı bir kenara koyuyor
Düşüncemin elleriyle yüreğimi oyuyorum

Ne zaman seni düşünsem
Umudumun içindeki her tomurcuk
Zemherilerle kucaklaşıyor
İçimde gözlerini kapayıp bir çocuk
Boynunu büküp uzaklaşıyor
Hissediyorum
Renkli bilyelerini kırıyor avucunun içinde
Bilyeler ki gözyaşı içinde
Çoktan gömmüş uçurtmalarını
Zoraki atıyor titreyen adımlarını
Yüzünde bitimsiz hüznü
Üstünde kayıp bir gökyüzü
Yürüyor bilinmezin içine

Ne zaman seni düşünsem
Susuyorum
Söylenecek binlerce söz var oysa
Mesela
“Gelsen alsan beni
Suskunluk giyinmiş dilimi soysan
Alıp sevinç çığlıklarının içine koysan
Avaz avaz seni seviyorum diye bağırsam
Gelir misin çağırsam?”
Demek varken diyemiyorum

Biliyorum gelmezsin
Gelecek olsan gitmezdin
İşte bu yüzden
Ne zaman seni düşünsem
Bin kere düğümleniyor
Bir kere çözülemiyorum
Ne zaman seni düşünsem
Düğümlenip öylece kalıyorum

İHSAN TURHAN

Şiirime güzel sesi ve güçlü yorumu ile can veren Deniz Uzuner hanıma teşekkür ederim...