Bir Bilet Lütfen..!
’Yolculuk nereye küçük hanım? ’
Ürkek bir ceylan edasıyla Düşündü Bulut kondu çocuksu bakışa ’Uzaklara" dedi ’Yolculuğum umuda..." Bir bahar sabahında Yollara düştü... Yüreğinde ne bir sırdaş Ne bir yoldaş yoluna Düşlerini soluyordu hüzün Alabildiğine umutsuzluk dökülüyordu Yorgun raylara Sessiz bir şarkı gibi Kelimeler dudağında titrek Nasıl söylemeliydi adresi..! Buruk bir heyecanla ’Aydınlığa... Var mıydı yeriniz acaba? Sadece gidiş olsun lütfen!" Karanlığı ve tüm düş kırıklıklarını Sık sıkı bohçaladı Bir de yanına aldıkları -Sahip olduğu en değerli şeyi sevgiyle kuşattığı varlığı özlemleri umutları- Sıkıca sarıp sarmaladı Evet, memur bey; ’Varsa bir bilet, lütfen!" Sevilnur Durmaz 2009 İzmir |