K(ağıttan) (kuş)lar
Şiirle uyandıracaktı biri
Şiirle uyanacaktı sabahlar,getirip içli bir türkü gibi Ve lirik bir Şarkıyken en güzel bir (romanda),kozete Tutup ellerinden götüreceki bulut üstü düşlere bizi Önce ellerini göçmen bulutlara,sonra kalbini en yakın uzaklara gökkuşağı Şiirlere verecekti yüzünü,sonra en yakın yıldızlara hüzünle söylenecekler gri Akşamlarda mum ,rüzgâr, şiir... Dönence vakitlerin hangi birinde yaşıyor aşk Venüs geçerken jüpiterin önünden,balık burcunda Zodyak kuşların elleri varken mavilerde nerdeydin Islak ıslak avuçlamışken bakışları ve dahi salmışken saçları tel tel Düşmüşken yüzüne öpseydin... Şiir gözlüm, gözleri şiirim Ap ak çehrenden yayılmışken hüzün ince bir çizgi gibi devrişir cümleler iki kelimeyle başlar sonsuzluk... Sabah aynaya baktım,yüzüm yoktu, Sonra kalbin kainatına baktım ellerin yoktu Yağmursuz çölün coğrafyasına baktım izin yoktu Hangi kum kuşunun kanatlarına takıldı kirpiklerin Hangi aşk su dolu bir kuyu da çoğalmakta Ey kalbin mihrabı İz düşümlü mevsimlerin şarkısını dinlemeye geleceğim Camdan yüzüme çarpan sesinden her çığlık Ellerinde açan gölge çiçekleriyle öleceğim avuçlarında... ... |
Ap ak çehrenden yayılmışken hüzün
ince bir çizgi gibi devrişir cümleler
iki kelimeyle başlar sonsuzluk...
çok güzeldi...beğeni ile okudum..tebrikler şairem...sevgimle..hep..