Bunca zaman sonra
İlk defa kendime yansıdı
Gözlerimde görmeye korktuğum anlamsızlıklar
Sus diyorum gözlerime,ateşini çek üzerimden
Bu med-cezirin ortasında yanarken
Yaşamanın anlamsızlığını bir daha vurma yüzüme
Karanlığın sırrında ararken yanıtları
Rengi yaralım,beyaz buruktu,
Her defasında siyahın gölgesinde kaybolmaya
Sorularım düşünce kıyılarımda dans ediyorken
Bıçak sırtı kaçışlarım pusuda
Koş diyorum,kendi sesime yakalanmadan
Koşuyorum,bir pençe tutuyor
En çok anneme benzeyen saçlarımı
Oturup ağlıyorum,
Bakıyorum gözyaşlarım annemin yüzü
Avuçlarım sızlıyor,avuçlarımda annemin kaderi.
Bir kahkaha yırtıyor duvarları
Ses perdesi aralanıyor,
“Boşuna anlamlar yükleme anlamlarına
Ne gördüysen şimdiye kadar
Yürek ile hayat
Akıl ile göz arasında sırlı dağ”


Bitiyor yersiz kaçışlarım....