Çirkinliklere, haksızlıklara, tüm olumsuzluklara karşı asi bir kalemi olmayanlar, hiç bir şey yazamazlar. Asi bir ruha sahip olmayan insan hiç bir şeydir. Tarihte tek bir sima var mıdır ki, bulunduğu ortamla uyumlu olsun... Ben, asi insanları seviyor muyum? Beni hiç kimse sevmiyor, asi bir "herif" olduğum için; benim de, beni sevmeyenleri sevmeme hakkım var, değil mi? Ama yok, onları sevmediğimi haykıramıyorum ama, onlarla birlikte asi bir "herif" avcılığı yapabiliyorum... Neyse, gene özel konulara mı girdim, ne! Onlar, asi bir kalemle yazılan şeyleri de okumaktan yoksundurlar zaten. Pişmanlıklar, elbette özlemleri de, özeleştiriyi de dillendiriyor. Keşke... Benim önemsenebilecek baş keşkem, yaşanılan dramların içerisinde komedyen olamamamla ilgiliydi. Keşkeler düşünce sistemimizin baş tacı. Bunları paylaşabileceğin bir kağıt-kalemin olmalı mutlaka; yoksa pişman olsan ne, olmasan ne... 2004'te emeklilik ikramiyemle(birazda kredi katkısı var) bir ev aldığım Sarımsaklı'yı seviyorum. Karımın ve kızımın ısrarları olmasa İstanbul'a hiç gelmem. Karım, internette başka kadınlarla ilişki bulduğuma inanarak (aslı yok), Sarımsaklı'daki telefon ve internet kablolarını yolup attı, modemi de yok etti. Ya internet, ya ben, diyerek resti çekince de, "internette neymiş, tabii ki sen, karıcığım," diyerek, internet kullanımından vaz geçtim. (İstanbul'da kızımın internetini dahi kontrol altında kullanabiliyorum) Neyse hocam, açma kutuyu, söyletme kötüyü... KOAH Hastalığı ile madur biri masasıbndan helaya yolculuklarında bile birkaç mola vermek zorundaysa, bazı şeylere eyvallah demelidir... Kusura bakmayın, dağıttım gene... Herşey için teşekkür ederim...

şimdiye dek yazdıklarıma yapılanların içinde en hoşlandığım yorumu, tam da 3-4 şiir daha yayınlayıp, 7-8 aylık bir tatile çıkmak üzereyken okudum. (naçizane, İstanbul'da kızımla birlikte kışladıktan sonra, seçimlerden hemen sonra Ayvalık Sarımsaklıdaki kendi evime döneceğim. Tabii ki, önümüzdeki kış gene buradayım. Ha, bunu, sözü Sarımsaklı'da internetim olmadığına ve internetten uzak kaldığıma getirmek için yazdım.) Eleştirinize gelince, emin olunuz ki, bilinçli olarak öyle bir üslup seçmiş değilim ve söz veriyorum, o üsluptan arınmak için kendimi _bugünden tezi yok_ eğitmeye başlayacağım... Saygılar.

"en beter yalnızlık,
kalabalığın ortasında,
yalnız olduğunu bilmeden yaşanandır!
yalnız olduğunu bilmeden yaşamanın,
yalnızlığın en kötüsü olduğunu kimse bilmiyor.
bir ben biliyorum,
bunun için
bütün okulları bitirdim…"
değerli yorumunuz için teşekkür ederim, efendim.