Yarınsız baharlar ekiyorum kente
Solgun bir gülüşün ten ayrılığı
Bedenin kendinden yana sancıları
Heves iki kusurun şekil gen
Somurtkan hali

En talihsiz halidir
Şiirin senin anlamadığın anı
Gözlerinde anlamsızlığın silik bakışı

Öyle ki kırık düşler düşer avuçlarına
bakma ardına uçuşmasın kuşlar yakandan
sus, çığlığını dudaklarında mahkum et
üşüşmesin üzerine gecenin kızı veya oğlu
şu kehanet sandıklı karanlık

arşelenmiş ömrün kısık ezgisi adımlarına dolanan
anlaşılmayan şiir’in asık yüzlü anıdır anlam
anlında yazıtların silik yansıması
tellerine asılı kalan uçurtma olur düşün
semaya dokunamayan tek duygudur içinde kalan

dökülme zamanıdır azdığı yerlerden kopan
soğuk bir mevsimin başlangıcını anımsatan
sürgüleri çekilir gecenin azad edilir acılar
zihin baz bir kurgu sarar peya gözlerini
tel tel dilinde dolanır ayrılık
kaygılı sabahlara büyüttüğün
zihin kararlı bir aktör

şimdi yargılanma, zihinden aklanma kalır geceye
tanışmışlığın olur artık üstsüz yalnızlık
can kıvamında parmaklarından akan
yaşayamamışlığın olur aşk...

şimo