kalbin düşsel avuntularıI / aşktı işte zamanı olmayan ıslak bir serzeniş oturdum ve öptüm yalnızlığımı sokak aralarında kurulmuş masalar gölgelerin kahkahaları ruhumu kesti şaşkınca, alacalı konuşmalar en gürültüsüyle ellerime dokundu buzlu bir rüzgâr uykusu olmayan sabahlar benim sanki ne çok düşsel kuruntular kafamın içinde buzlu bir rakı ve roka eşliğinde bahar öyle durdu yan komşunun asma dallarında II / aldım bütün düşlerimi yüklendim rest dedim, restleşmek hayatla, genç werther’in acılarına sığınmak bir serüven kuşu olmak veya günün heyecanıyla denize açılmak hangisi olmalı sayıların yokluğunda, kapıların yokluğunda ve kelimelerin sabaha uyanabilir miyim, belki belki de uyurum aşkın kollarında sensiz III / rüyalarım çok çapkın perdelerimi havalandırdı ateş ve buz dudaklarımı kemiren soluğun içine saklandım saklanacak başka bir yer mi vardı saklandım işte buz çözülürken ateşte çektim yaramın dikiş tutan yüzüne seni kanadım IV / hiçbir zaman aydınlık camlarım olmadı benim kalkıp bakmadım döne- döne uçan kuşlara korktum kayalıklara sürüklenen ilkbahardan bir palyaçonun gülümsemesinde kar vardı ah kalbim büyük çizgiler kalacak yine kanayan yaralarında neden? V / sevgili bahar duruyor işte şu gördüğün sokaklarda ben geceye sığınan kurşunkalem taze sanrılarım var kuşandım bir yangının orta yerinde bu sabah sesim ol, yangınım ben edepsiz şiir, sen edepsiz bir şair sevişelim mi su çeltiğe yürürken rüzgârlı tepelerin eteklerinde alfabeler dağınık şarkı söylerken olsun mu dem ve zehir olsun… Aysu |
sen loş bir yalnızlık
bu şiiri çok sevdim,çok kıskandım.yüreğine sağlık.