Ben günaydın desem sana, sen merhaba desen bana,
Yeni bir güne daha başlasam seninle,
En güzel sabahlara senle sarılsam dört elle,
Ardından bir laf atsam ortaya, gülüşsek karşılıklı,
Yılların yüzüne bıraktığı yorgun çizgilerin yerine,
Yediveren çiçekleri gibi gülücükler açsa,
Sen mutlu olsan ve ben sana güzellikleri yaşatsam,
Gözlerine, gözlerimi kaçırsam çaktırmadan,
Deryasında sonsuz ufuklara yelken açsam.

Dudaklarından düşecek iki kelimeyi beklesem büyük bir iştahla,
Sesinin buğusunda, ruhunun limanında demir atsam gelecek mutlu yarınlara,
Boğazımda düğümlense de kelimeler,
Yüz mimiklerimle, sana duygularımı açsam anlatmaya çalışsam,
Ve sen, yine anlamamazlıktan gelsen,
Ben; bir savaş daha vermeye hazırlansam, içimdeki kıpırtıları sana anlatmak adına,
Sen korkularını, çekingelerini anlatsan,
Ben; mavzer misali onları karşılasam, uzaklaştırmaya çalışsam mutlu edebilmek adına seni.

Ve merhabayla başlayan günün akşamı yaklaşsa,
Ben; güneşi tutmaya çalışsam, olduğu yere çivilesem seni karanlığa hapsetmemek adına,
Ay parçası yüzünün güzelliğini benden saklamaması için,
Saatleri durdurabilsem, o anı ölümsüzleştirsem,
Tekrar görebilirmiyim endişesi olmadan,
Bakakalsam gözlerine, kalakalsam karşında bu güzel an hiç bitmesin diye,
Sen gül, mutlu ol yeterki, ben dilenmeye razıyım kapında kalbinde taht kurmak adına.


ZÜLKÜF KILIŞÇI