İsterim ki yar deyince sen gelmelisin aklıma,
Sana çıkmalı bildiğim tüm yollar,
Gönül kapısının tokmağına uzandığında bir el,
Sana ait olmalı uzanan parmaklar,
Süzülmeli bir sülün gibi gönül kafesimin mahremlerinde.

Bir türkü dolaşmalı dilimde,
Her satırında, her kelimesinde ismin geçmeli,
Ezberlemeli lal olmuş dilim adını,
Bir damla su, bir lokma ekmek olmalısın açlığımın beynimi kemirdiği o anda.

Yokluğunda sokakları mesken tutmalı bedbaht olmuş bedenim,
Kurumuş çorak toprağı ıslatmalı akıp giden her damla gözyaşım,
Beynim aklımı, kalbim yuvasını terk etmeli göçmen kuşları misali,
Her şey sen kokmalı, her şey sana çağlamalı dereler ırmaklar.

Üşüdüğüm zaman hayalin sarılmalı…
Asırlık çınar misali yıkılmaya yüz tutmuş bedenime,
Isıtmalı ruhumun bar bağlamış yalnızlıklarını,
Sevmelisin bir çocuğu severcesine sana hasret özlemlerimi,
Olmadı son nefesini vermeli bu beden kollarının arasında.

Elveda deyip kapanacaksa bu gözler istemeyerekte olsa,
Gözlerinin deryasında sonsuzluğa yol almalı, ve öyle elveda demeliyim sana, elveda.


ZÜLKÜF KILIŞÇI