DAĞI TAŞI YIKTA GELMadem ki sevdim seni bu aşk çile çekmekse, Boynum kıldan incedir titremesin ellerin. Dağlanmış bir yüreğe leyla ruhu ekmekse, Adını sayıklarken eşlik etsin dillerin. Madem ki buldum seni kaybolmuşken özümde, Hicretine çıkarım zamanın deliğinden Yollar diken olsa da duruyorum sözümde, Umut dökülür elbet vuslatın eleğinden. Madem ki yaşam senin renklerinle donanmış, Bıraktım akışına ruhun ile arındır. Gönlümün içindesin, kalbim sevdana yanmış. Misafir sayma beni yüreğinde barındır. Madem ki emanette tutmadın yüreğimi, Ezeli miras gibi yüklüyorum terkine. Ahengin manasına bağladım dileğimi Sensiz bırakma beni dayanamam terkine. Madem ki düşüm sensin yokla beni her zaman Olmadık anlarımda sürpriz yap da çıkagel. Adın durur künyemde yalnız koyma yâr, aman! Verdiğim son nefeste dağı taşı yıka gel. Nezahat KAYA YILDIZ |
Şiiride ki seslenişi sevgi dolu, nasihat edercesine bir his uyandırdı bende.
Sevginin, kavuşmanın yumuşak diliyle sesleniş çok hoştu.
Musafa beyin yorumuda çok güzel. Her iki yüreği tebrik ediyorum.
Sayende hece şiirine ilgimi çoğaldı.
Sevgiler, saygılarrr.