toprağın korkusuönce şehirler yok olsun sen dur ikimiz iki kırlangıç kanadı daha birimiz hep gök yüzü ederiz ama bir pencerenin pervazında sallanan rüzgar bizim güleç yüzlü kızımız oğlumuz sımsıkı tutmalısın ellerimi avuçlarında öyle ya birinin saçlarını ören yarınlara inat usta diğerine ay ışığı vurmuş cam fanusta ışık ustura köprünün başını tutan deli benmişim meğer evdeşine can borçlu Azrail’e kafa tutan güvercin önce toprak kurusun sen dur geceye ağlayan su benim kuruyan pınara bakıp akan üstüme düşme bu kadar yar üstüme düşme kiremitlere vuran yağmur terasta raks eden kumru dudaklarım kuruyor duadan |
ezop tarafından 5/5/2011 8:15:36 PM zamanında düzenlenmiştir.