95
Yorum
26
Beğeni
4,9
Puan
5526
Okunma
ellerimi kırıp göğsüme birden
k/öz ağıtlar büyütüyorum sana
sesimi yutuyor tüm sesler
taş basıyorum b/ağrıma
devrilip içime senden
yıkılıyorum melâl
gün batımlarında uyanır yalnızlar
çatlamış sabrı içimin bak
bilmez kimseler
kan sızıyor vecdim ah
görmez ki gözler
anlamsız
sevme/ler
anlam az yar
/aşk/sız/lar
bu lâ l bir nehirdir içimde büklüm
bu isli bir ölümdür akar
dilim değince sana ah
deli su toprağı yutar
telaşım
beter
erkenci felaketler düşünce şehre
ben gözlerimi saklıyorum yine
g e c e s e n d o ğ d i y e
diz çöküyorum başım eğik akşamlara
saçlarım düşüyor rüzgâr eline sonra
yeminlerim yemin olsun ki ey
ku/duruyor bu hayat
kaçtıkça senden
kördüğüm sana
asılıyorum dar şafaklara
aklım deli bir lâl
dilimde sürgün bir dua
yılların ağırlığınca
susuyor
uzak
karanlık
dünya
taş kokuyor bu mevsim melâl
cemre düşmez diyorlar daha
gözlerim kararıyor bir veda vakti
bir menzil var önümde
bir yol ayrımı daha
göz çukurlarımda biriken ömür
ve kan/ayan insanlar var
görüyorum işte
yılgın
yorgun bir ölüm
toprağa düşüyor terim
haydi
yüzümü öpün
yeşersin tenim
humeyra.....
gönül vâveylama mütercim olan edebiyatdefteri/m ve şiiri güne taşıyan çok değerli seçki kuruluna şükranlarımı sunuyorum...ve yüreğime safa geldiniz güzel dostlar/ım...
5.0
98% (63)
1.0
2% (1)