MübâhŞiirin hikayesini görmek için tıklayın attığın tüm zarlar kaybettirdi bana...hani sen benim düş-eşimdin...?
’’derdinden verem olsam’’ ruhuma paslı çiviler saplandı bu akşam içi boş çürük şiirler genzimi yakıyor beyaz dinsiz siyah müslüman bu şehrin elleri kirlendi ayaklarımdan ’’tutuşsam leyla olsam’’ büyük aşklar doğada çözündü toprağa karıştı deniz tuzu birikti yaranın kumsalına güneş doğmadan düştü ay kısır kaldı ’’sürmem seni tenime’’ bu gece soyundum acıyı son kez kadavra hayallerime baktım çocuk gibi ağladım keşke demeden önce düşündüm ve keşke dedim keşkeler olmasa ’’yarama merhem olsan’’ cemre topladım yalancı çınar gölgesinden yüzümü kaybettim benliğim hükümsüz emâresi aşk olan bir maraza düştüm ’’kurumuş yaprak olsam’’ suyu çekildi ruhumun bu sene kurak olacak göz pınarlarımın yolunu içime çevirdim ateş mavi yandı bu akşam ’’bir çorak toprak olsam’’ aşkın anemisi olduk sebepsiz demli acılar yakamızdan düşmedi sizofren bir dil ömrümü taşa bağlayıp denize attı ’’içmem bir yudum senden ’’ kadehime ateş doldu sarhoş olmam bu akşam boğazıma kilitler vuruldu dilimin mecali yok sen yatağın soğuk köşesinde uyu ’’kerbelada su olsan’’ öylesine anlamımı yitirdim ömrüm kanser aşk-ı-terapi faydasız ben yaşamayı bitirdim... 20/2/2010 |
yaşayarak defalarca hem de
kutlarım şaire
güzeldi şiir