Zamanın terkisine tutunmuş da, sürünüyor hayat
Ey cefakâr gözlerim
Şimdi açıl
Bak şu kızıl ufuklara da
Yüreğimi kan ağlat

Fırtınalı geçmişin çılgınlığı
Dinerken nasır tutmuş sinemin üzerinde
Soluk ömrün rüzgârı yalarken ağaran saçları
Döşümün kısır sancılarda nasılda kıvrandığını
Deli gönlüme anlat

Tüm zamanlarımın soluk yüzü
Kırılmış dallarımdan dökerken yaprakları
Yüreğimin içinde şimdi dağılıyor aşiyan yuvaları

Yetim çocuğun azık sofrasında avunurken
Ekmek kırıntısı serpintilerinde nasıl toplarım aşkı

Zaman ağlayan çocuğun salyasında
Ah çekerken yarına
Ayaklarımda çözemediğim kanlı pranga
Dur derken ellerim
Feryat figan eder yüreğim
Sessiz geçen her ana

Paramparça olmuş beden
Toplanırken üç etekli fahişenin elinde
Karartma geceleri çöker beynime
Sessizlik kaplarken zindan geceyi
On dörtlük kumanın feryadına karışır
Darağaçlarında sallandırır bu bedeni


Törelerin kan kokan nefesi
Toprağa gömerken on dörtlük düşleri

Uçkurunun salyasını yere düşürmüş angut
Zevk deryasında boğarken kendini
Yüreğimin karanlık şehirlerinde
Masum alınlara sıkılırken mermiler
Yetim çocuğun azık sofrasında avunurken soysuz
Şimdi nasıl anlatırım sana masum aşkı

Zaman terkisine tutunmuş da, sürünüyor bu hayat
Yarına olan umutlar sönerken gözlerimde
Yıldız kaymalarında tuttuğum dilekler
Bir, bir dökülürken çaput bağladığım ağaçtan
Sevda adına yaktığımız isli mumlar sönüyor gözlerimde

Zaman ardına takarken soluksuz nefesleri
Yüreğimizin örselerinde yükselirken acı feryatlar
Aşk adına toprağın bağrına dikeceğimiz solgun fideler
Islansın gözyaşlarımızda, yeşersin umutsuz yüreklerimizde