güz alegorisisen gittikten sonra ay çekip gidecekse pencereden buyursun gitsin bundan güzel ne olabilir sağlaması olmayan suskun mermerin gözleridir şimdi bahçelerdeki dut çürükleri kırık merdivenin boylu boyunca uzanışını anlayabilirim ve baharın her şeyin üstünü neden kapatmadığını bir ağacın tekliği çoktu bende bu yüzden düşünürken benzemedim ötekilere tanrısal yalnızlıkların yağmuruna ağlayabilirim bundan doğal ne olabilir ki gülünçtü dedim yosun kokan rıhtımın dalgalanması hiç demir atan olmadı ve hüzündü pulsuz mektuplar gibi güllerle taçlanan bir sabah koşusu değil güneşin esrik yüzüne de çevirebilirim yüzümü bilmiyorum şu çoban yıldızı mı yolunu yitirdi yoksa yıkılan domino taşları mı içimde işaretlenmiş ağaca yaslanabilirim benim olmayan bir gölgeye ah şu hafiften esen rüzgâr sanki eski denizlerden geldi kokusu çok uzaklıklardan gemi limana girmeyecekse bir akşam vakti kutsal sığınağımda ölebilirim güz kapatırken üstümü Aysu |
sevgimle canımın içi...