Dışarısı karanlık...
Hava ayaz...
Yıldızlar da sönmüş sanki.
Yokluğun kor gibi içimde...
Alev alev kalbim.
Camdaki buza inat,
Dışarıdaki sise inat,
Yanıyor içim!

Ve düştükçe aklıma;
Gelmeme ihtimalin...
Bir yıldız daha kayıyor gökten!
Bir umut daha yok oluyor yavaşça,
Umutlar tükenirse
Nedir ki;
Yaşama ihtimalim?!

Toz pembe çizgilerin içini,
Zİfiri karanlıkla boyadın sen.
Ne gelmene, ne gitmene alışabildim ben
Senin hiçbir şeyden haberin yoktu zaten!
Ne yıldızlar tuttuğumu biliyordun,
Ne kendimi unuttuğumu...
Gülüşünün, gülüşüm olduğunu da bilmiyordun,
Bir bakışın ömre bedel olduğunu da!

Oysa baksan görürdün;
Her renk aşkı anlatıyordu.
Ben yanındaydım,
Senin ruhun duymuyordu.
Aşkı kelebeklere anlatıp;
Bekledim...
Kalbine uçsunlar diye...
Sense açmadın kalbini,
Geri döndü kelebekler;
Sığmıyorlar kalbime!

Bu aşk ağır geliyor artık bana,
Hiçbir renk yetmiyor bu kez anlatmaya!
Boğazımda düğümleniyor sözcükler,
Doluyorlar gözlerime!
Her "belki"de bir damla düşüyor...
Hani yanıyordu ya hep ellerim;
"Belki" de bu yüzden artık üşüyor!

_Nurbanu_ (22.12.08)