Vazgeçemem Köyümden
Yine geçtim karlı buzlu yollardan,
Tanımadı sokaklarım, el gibi. Ne bir sohbet, ne bir selam duymadım, Hızlı hızlı terk eyledim yel gibi. Damlarından, sarkıyordu buzulu. Koyunları; taze, körpe kuzulu, Kaderinde sürünmek mi yazılı? Kimi mahzun, kimi masum kul gibi. Bahtlarında prangalar bağlıydı, Bir zamanlar, emekleri yağlıydı. Buraların öz kızıydı, oğluydu Şimdi ise benzi solmuş, kül gibi. Bahçeleri sarıçiçek bezeli, Böyle idi her bir yanı, ezeli. Hani şimdi bu yerlerin güzeli? Arıyorum, zaman geçti yıl gibi. Çayır çimen bu yerlerin boyası, Dereleri; gerdanlığı, oyası, Bozulmadı insanının mayası Peteklerde şekersiz bir bal gibi Bacaların, mis kokuyor dumanı. Böyle gördük, geçirdik tüm zamanı. Şimdi artık bozulmakta her yanı Üzerinden kamyon geçmiş yol gibi. 04/2011/Konya |
Sevgimiz dilimizde, şiirlerde, şarkılarda güzel...
Gerşekten vazgeçilmez mi bizim için köyümüz.
Yoksa yitirdikçe kıymeti artan
Kör ölünce badem göz misali...
Vazgeçmeseydik, unutmamış olsaydık hepsi şimdi POLONEZKÖY olmuştu.
Bizim köyler üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi. Giden dönüp bakmıyor arkasına.
Selamlar