Efsunlu Aşkkalbimin sol anahtarında efsunlandım sırrında kayboldum başımdan düşerken gül yaprakları tutundum bulutlara mavi ve beyaza boyandım kilidi uçsuz bucaksız gökyüzüne attım... avuçlarımın içinde görür gibiydim bütün evreni uçar gibiydim bulutlarla bir kabuklarından sıyrılmış kardelen misali halelenmiş bakışlarımla pervanesiydim ışığın... kuş kanadıyla gelen kalbimin kesik yanlarına gizlenmiş muştuydu sihrini her nefeste hissettiğim senin yıldızlarından benim yıldızlarıma akan yaşamdı... aşk... Merâl Özcan |