Yolculukve bavulları hazırladım can bulan izlerimizi, sarmaladım derin yazgımızı, kilitledim benliğimi yankılarımızla, susturdum ellerime sensizliği gözlerime buğuları yerleştirerek başladı yolculuk... dümen kırarak eflatun ufka yönelirken dalgalar savurdu yokluğumuzun esintilerini... sızladı yüreğim uzun yollardan gelen kokunu duyarak iç çekişlerle...coştu.. damlaların hükmüne sığınarak.. bulamadığımız cevaplarda saklanan kelimelerin anlamına gizlenen, bir damla gözyaşım bitimsiz denize karıştı son umudum eriyip gitti sonsuzluğa... sorgusuz... nereye gittiğimi bilmeden başlayan yolculuğumuzu, duraksız, zamana yansıyan gölgelerin içine bırakarak... gidiyorum... Merâl Özcan |