Buğunun Gizisesini duyan ruhumun perdeleri açılır sonsuzca, ışık girer doyumsuzca yağmurlar toprağımızla buluşur ellerim uzanırken saçlarına, sevginin lokmalarını paylaşırız buğulanan nefeslerimizden süzülen yankımızla... bir an bile olsa...sakınırız gerçekleri, ve çizeriz hayalin resmini... umutsuz gözlere değen mutlulukla... Merâl Özcan |
umutsuz gözlere değen mutlulukla...// o hayalin resminde hem umut hem umutsuzluk gizlidir...aynı gözlere değen mutluluğun acı ve sevinç karışımı olması gibi..saydam bir tortu bakışlara dolar.....çelişki içinde sarı / sarının sorusunda kilit...kilidin cevabında gözlerinin mahmurluğu...serin bir rüzgar düşlerimi bıçak gibi keser....aynı senin gerçekliğin hayali uzantısı gibi...arkadaşım şiirin çok güzeldi...tebrikler...hissettiklerimi yazmaya çalıştım..sevgiler dostum :))