Aşk benim hayata dair hocam,
Ki o kelimelerini yaşatarak anımsatan...

İlk başta öğrenmelisiniz, aşık olmak göçe katılan bir leyleğin kanadına tutunup kendinden firar etmek gibi bir şey. Yani önceki tüm zamanları görmezden gelip, başka bir kasabada başka birinin tarifine göre gerekirse onun ruhu bile duymadan, yaşamanı şekillendirmektir.

Ben mantığımım her sabah,
ufacık bir "günaydın"ın bokuna
yarin çıkmaz sokaklarına teslim edenlerdenim

Yani benim kelimelerden kalp yapma şeklime
kimileri avunma, kimileri de sığınma diyor.

Sığınma, avunma...
Tamam kabul ama, neye göre sığınma?
Veyahut neye göre avunma?

Başta söyledim zaten, aşk öğretiyor işte adama bilinen gerçeği, ve öğrendiğin her şeyin kesiştiği noktaya, adalet deniliyor! Kırık dökük kelimelerden kalp yapma lügatinde... Ve teraziye uygun kefeyi bulamama durumuna acı diyenlerde oluyor. Ki bu olup biten her şeyin farkına varanlardan çıkıyor şairler...

Her sabah bıraktığım mantığı, geceleri tekrar alırım ellerime
Sonra içimi;

Bir farkındalık vaveylası
Bir umutsuzluk draması
Bir kaybediş politikası
Ve
/Yarin eteklerinde/
Bir kayboluş fırtınası kaplar...

Uykuya dalıncaya kadar ölürüm ben aslında!

"Her uyanış, bir diriliş"
Keşke uyanıklık da kanımızda olsa imiş...

Ve tekrar sabah
Yine mantığa elveda!

Hüseyin Özkaymak
10 Mart 2011
Ayvalık