his/sizdinizdöküldü gözyaşlarım siz görmediniz hiç uyudunuz güzel rüyada ben içimin arka sokaklarında kanserli bir hücre gibi ölümüne gezerken... oysa hayat hep başka akardı bazen nar rengi bazen kahverengimsi mor gölgelerin koynundaydım siz aralamadınız kapıları hangi renge düşmüştüm neredeki çukura yüz üstü bir giyotin bıçağının hızıyla düşmüştüm zamana sürtünürken yaralarım bilmediniz deniz nasıl alacalı küskün bir dalga sesi kıyılarım siz hiç hissetmediniz med-cezirlerimi yüzeylerde dolanan dalgakırandınız gün simsiz haykırış içimde gün şizofrenik kedilerin gözünde film karesi akıttınız üstüme ormanın can çekişini çakıl taşlarını çarmıha gerip gittiniz hayata dair yarım kalan replikti dilim yüzümde aynaların tokat izi kaldı her şiir içimde can çekişen fahişeydi imgelerin günahkâr ettiği bu şehir akarken siz büyüttünüz gökdelenleri bıraktınız avuçlarıma ölü kelebek uçurumdan atlayan intiharları duymadınız cobain’e ölümü pompalayan namlunun nefretini de bir ceset kadar hissizdiniz, sizdiniz... lacivertiğnedenlik/MEZARKABUL55 Empyrium - Die Schwaene im Schilf from SaNCHaR KHaN |
yüzümde aynaların tokat izi kaldı
her şiir içimde can çekişen fahişeydi
imgelerin günahkâr ettiği bu şehir akarken
siz büyüttünüz gökdelenleri
bıraktınız avuçlarıma ölü kelebek
uçurumdan atlayan intiharları duymadınız
cobain’e ölümü pompalayan namlunun nefretini de
bir ceset kadar hissizdiniz, sizdiniz...
güzel bir eserdi beğenerk okudum kaleminiz daim ilhamınız bol olsun