BÜYÜYEN YALNIZLIKOlmayınca, olmuyor. Bulunmuyor kaybedilenler... Ne derin düşüncelere dalmak geri getiriyor Ne de ; Ayağına koca bir taş bağlayıp Derin sulara gömülmek, götürüyor. Güneşe aşık çiçek misali Yönümü ne zaman ışığa dönsem, Yol kenarında ezilmiş bir kediye takılıp, tökezliyorum. Düşmeye ramak kalmış halime bakıp hayasız ca gülüşüyorlar... Utanıyorum !... Bir sis perdesi arkasına düşüyor hayallerim Birden bulanıklaşıyor her şey, bir bir uzaklaşıyor. Ensesine, nerden geldiği belli olmayan okkalı bir tokat yemiş kadar Sersemleşen bedenime sözüm artık geçmiyor. Yutuyorum ağzımda yıllardır geveleyip durduğum cümleleri Gördüklerimi görmemiş, duyduklarımı duymamış gibi yapıyorum Eskiden, heyecanla kendimi mutlu bulup gittiğim yerler Gece, üzerinde oynayacak çocukları bekleyen Boş salıncaklarla dolu parklara dönüşünce Korkuyor, apar topar geri dönüyorum Bu kaçış mıdır yok sa gerçeklere koşuş mudur, Bilmiyorum. Yalnızlık büyüyor, ben küçülüyorum. |
Bilmiyorum.
Yalnızlık büyüyor, ben küçülüyorum.
büyürüz be arkadaş.biz şairler..mangal yürekliyizdir...