AFİLLİ YALNIZLIK
Bu lanetlenmiş akşamlarda başlar
Yalnızlığın en afillisi. Odalar dolusu gölgeler kalır gecelerden geriye Sorgulanmak değildir korkum Zindan karası bir çift gözün, sağır yüreğine esir olup İğdiş edilmiş, metruk sabahları beklerken Nicedir söylenmemiş cümleler kurarım. Gözlerim alışınca karanlığa Bilirim o, puslu aynalarda başlar saçlarını taramaya Şüphe ederim gözbebeklerimden Ama, bilirim ki ; Cismini gizlese kokusu yayılır, sesini gizlese çığlığı Bir yanım dirhem dirhem boşalır, Öbür yanımdan taşarım . HANDE |
her zaman biraz yalnızdır insan...
Sevgiyle