I.
saç telleri dökülüyor kınalı bebeklerle oynayan kız çocuğunun
mel’un bestelere mağruz kalıyor gözleri
kimliği belirsiz aşklar geçiyor ırzına
tahir’im diyor öperken
yusuf’um diyor beklerken
hüsrev’im diyor şirin harfler örerken
kanıyor gözleri kana(ya)cağını bilmeden




II.

tarçın dükkânlarının vitrinlerine bakıyor uzun uzun
kaldırımlarda üşütüyor yüreğini
turfanda iğdeler çürüyor uğradığı tezgâhlarda
öylece duruyor sonra ceviz ağacının altında




III.

şiir çilingirleri çalıyor imgelerini
satır başlarında düşüyor omuz başları
ünlemleri paramparça
üç noktasının biri kayıp ..
öncesi ve sonrası ketum harfler
soru işaretleri kangren
kaptansız gemiler yapıyor artık beyaz kağıtla




IV.

üşültü yegâne türküdür dilinde
geçtiği çıkmaz sokakların duvarlarına
usulca muhtıralar bırakıyor

meczup gecelerinde
akıl baliğ yaşlar yerleşiyor ağlak gözlerine
kızgın kumlara çizdiği gamzelerine tuzlu sular dolmuş
gülmek,sevmek,ölmek vesâire
...
kendi mezarına çiçek dikmeye gidiyor şimdilerde...