Terbiye
Yıllar geçti yoksun, ararım seni,
Habersizce, çekip gittin terbiye. Sönmüyor bu yangın, harlandı yine Can evimi yakıp gittin terbiye. Sen yoksan balımız acıdır acı, Onulmaz dertlerin sendin ilacı. Farkında olmadan incir ağacı Ocağıma, dikip gittin terbiye Yokluğun çökertti, temelimizi. Kirlettin tertemiz amelimizi. Düşmana anlattın emelimizi Boynumuzu, büküp gittin terbiye. Bedenimiz sensiz, anlamsız ceset. Sen varken nefsimiz etmezdi haset. Üstümüze yağdı, ağır necaset İğrenerek, bakıp gittin terbiye. Yok, kolum kanadım kırdığın yerde, Gül değil dert bitti vurduğun yerde. Şimdi rahat mısın durduğun yerde? Şarktan garba, akıp gittin terbiye. Seninle yaşandı binlerce asır. Sen gittin ya arttı, çoğaldı kusur. Yufka yüreklere taşlaşmış nasır Üçer beşer, ekip gittin terbiye |
Ahlak, terbiye, edep... Bir zamanlar ne kadar önem verilen kavramlarmış..
Şimdiler de ne olduğu dahi bilinmiyor..
Pay çıkarmak gereken şiirinizi kutlarım değerli hocam..
Var olasınız..