AĞLAYAN SAZIM
Hançer yarası yokluğun
Vadisine yabancı bir ırmak gibi Sana akar yüreğim Deniz gözlerine sevdalı bir uçurtma Müzelik aşklara selam götürür rüzgârla Bakışının dalgası gönlümün sahiline vurur Konargöçer bir sevgi değil bu, Kutuplarda nem kapsın Yarasa hüznüyle kapanırken kapılar Aydınlık yarınların üzerine Dilimde bir elif türküsü Ağlayan sazımda İnler yalnızlığım Yanık bir kuşe kâğıda Bastırılmış özlemler Rengini bahardan alır kanlı resmim Bir mezar kalır yarısı kazılmamış Urganlık ölümlere armağan Yastık altında biriktirdiğim Artık ıslanmış düşler Hayal çölümün yağmuru Sevgili yârim… Her şiirde Her öyküde Giden sen olmayacaktın Ben senin dönüşünü Resmedecektim satırdan tuvallere Mısralar ayrılıkla noktalanmayacak Kalemim vuslatını yazacaktı Mümkün olmayan kavuşmalar Yer bulmayacaktı Yakılmış mektuplarda hazinli vedalar Yüreğimde kasırgalaşan romandır ayrılık Adı konulmamış hasretlerin notası olur Ağlayan sazımda İnler yalnızlığım Mızıkamda çınlar Altı çizili yokluğun BU ŞEHİR ÖLÜR SENSİZLİĞİN KALDIRIMLARINDA 23 06 2007 Hüseyin Özbay |