Beklediğim hasretimdi ölüm
Kar taneleri düşerken eline gülüm
Göğsümün üzerinde eriyordu ölüm

Gün batımı akşamlarda güneş solarken yüzüme
Tunç renkleri kaplarken gökyüzünü
Hüzün ruhuma inip demlerken özümü
Dualarla gel diye yalvardığımsın ölüm

Özgürlüğümün son kalesi yıkılırken
Karanlık şehrimin sokaklarında
Rotasız gemiler kalkarken asırlık limanların ortasında
Vapur düdükleri ağlatırken geceyi
Martı çığlıklarında beklediğimsin ölüm

Yalnızlığımın koylarında
Dalgalar köpükleriyle döverken kayaları
Gediklerinde yosun tutardı bir yanım

Yakamoz akşamları meltem rüzgârlarında
Savrulurken kum taneleri yüzüme
Yürek sızılarında gel diye kıvrandığımsın ölüm

Çiçeğin özünde solarken yüzüm
Kelebeğin kanadına gizlediğim hüznüm
Gebe kadının sancılarında aradığım özüm
Lohusa şerbetlerinde aradığımsın ölüm

Su toprağın özünden gelirdi arsız gönlüm
Sesiz akar yol bulurdu iki gözüm
Balçık hanesinde can olur üflenirse özüm
Yağmurların dimağında çamur olurken yüzüm
Her akşam hüzünle kaplanırsa gönlüm
Kapılar arkasında sessizce beklediğimsin ölüm

Kızıl güneş dağların ardında batıyor ya ömrüm
Her çiçek dalında soluyorsa gönlüm
Toprak için ağlayan iki gözüm
Gözyaşımdaki damlalarda sakladığımdı ölüm

Damarlarımda ki kanım çağlarken yüreğimde
Hazin bir yolun sonu biter ellerinde
Kuru topraklar ıslanıyorken gözlerimde
İki metrelik çukurda özlediğimsin ölüm

Nurettin Aksoylu