Bu bir şiir değil,
Bu canımdan kopan feryat..
Sığamıyorum bu şehre, sığamıyorum hiç bir yere
Sığamıyorum satılara, gönüllere..
Canım acıyor.
Söyleyin bana nerelere kaçayım duygularımın ölüm yolculuğunda..

Yine bir şubat ayı..Yine bir sınav yılı..Boğazımda aynı acı tat..Ey tarih, nasıl bu kadar tekerrür edebiliyorsun?Yeter yeter, artık bu sana ödeyeceğim artık son bedel olsun..Kalbimi aldın,
duygularımı aldın, gözlerimden ferimi çaldın, gönlümün iyilikle parlayan son inci tanelerini parçaladın.Yeter artık, benimle geçip giden zaman yeter..Bu göğsümü kanatan son darben olsun.
Şimdi hissiz, duygusuz,acısızım..Neden herkes aynı,neden ben değiştikçe sen değişmiyorsun zaman?Beni özgür bırak, varsın yalnız olayım, içimi parçalama artık,beni acıtma..
Bırak yalnız olayım bırak yalnız öleyim..Bir evlat bile bırakmayayım bu acımasız dünyaya.Canımdan bir can parçalanmasın..

3 şubat 2011..Ece İslamoğlu..

İnsanlar güvenimi öyle altüst etti ki..Şimdi daha mı güçlüyüm yoksa
daha mı batacağım bilemiyorum..Aklım karmakarışık...