Ben garip bir köy çocuğu…
Çocukluğu tarlalarda, yakan güneşin sıcaklığı altında geçmiş,
Tozlu yollarda, tertemiz berrak bir hayat yaşamış,
Ekmeği çorak topraktan kazanan Ahmetlerden, Mehmetlerden, Hasanlardan biriyim sadece.

Ne kadar köy çocuğu da olsam,
Aklımda ve hayalimde düşleyerek yeşerttiğim,
Anlatımlardan düşlediğim, şehir hayatını özlüyorum,
Kendimi aşmak iyi bir hayat yaşamak için düşlediğim büyük şehir…

Koca bir deniz, sokakları insan seli,
Hayatları yalan, düşleri sahte, bakışları korkak ve ürkek,
Ne bilirdim ki, yabancı içinde yabancı olacağımı,
Kendi toprağımda el olacağımı.

Ayağımdaki tozlu çarıklara bakıp yüz çevrileceğini,
Özümü anlatan Türkçemle alay geçileceğini,
Göğsümü gererek köy çocuğuyum dediğimde, sus denileceğini,
Düşlediğim büyük şehirde beğenmedi beni.

Hayalimdeki büyük şehir yok gerçeğinde,
Gözlerin ayaklarda, çirkinliğe bürünmüş kıyafetlerde olduğu,
Özünü, sözünü unutmuş, kendini insan zanneden,
Masal diyarından farksız şehirde değil, köyüme dönmek isterim.


ZÜLKÜF KILIŞÇI