Ay bulutların ardından göz kırparken,
Gece, şehrin üzerini kara bir örtü gibi kaplamışken,
Karanlık sokaklar, sevdanın adını gecenin koynuna haykırırken,
Vaktidir, özlemleri mısralara dökmenin,
Vaktidir, hasreti satırlar arasına serpiştirmenin.

Adına sevda dediğin değil mi, sokaklarda avare sarhoş dolaştıran,
Aşkı adına sahra çöllerini aşıp,
Arap ellerinde kum taneleri misali savrulan,
Gönül yarasını sızlattığında,
Gözlerinden sonbahar bulutları gibi yaşları döktüren,
Gam, keder, ızdırap hepsi labirentli bir bilmece,
Adı ister sevda, ister neşe çekip gidince gönlünde derin yara, hasret olur işkence.

Özlem, karanlık mahzenlerde rehin,
Sevda, aşkın satırlarında mahkûm olmuş,
Eli kolu bağlı, yüreği prangalı, satırlar öksüz ve anlamsız kalmış,
Muhabbet yalan sözlere gebe,
Özlemse acı bir yara, yürekleri mavzer misali vurur başlı başına bir işkence,
İsmi konulmamış bir bebe gibi çaresiz ve hasta,
Hasreti koynunda sevda yüreğinde ince sızılı bir yara.


ZÜLKÜF KILIŞÇI