SEVMEYİ SEVDİM!
Gecenin karanlığı çöktüğünde
Güneşten sonra, Yıldızlardan kopan Meteor taşları altında Selamlaşıp baktığında bana Senin o bakışlarını sevdim! Yorulmadan gidip geldiğin, Kurbağa sesleri arasındaki Hasta yollarını sevdim, Dona kaldığında meyveler ağaçta, Onları incitmeden kopardığın O narin parmaklarını sevdim! Tomurcuklanmış çiçekleri Kimse koparmasın diye Cam kavanozlarda özenle sakladığın; O titiz davranışlarını sevdim! Ülke coğrafyasının acılarını, Yüzlerinde çizgi çizgi anlatan Zavallı anaların gözlerinden akıttığı, Damla damla dökülen yaşların Ana kaynağı, senin o yüreğini sevdim! Tüm kolları vahşice budansa da Kesilen kollar daha haşin göverir Verimli toprakta yaşadıkça, dediğin Umut dolu sözlerini sevdim! Sen bensiz ne yaparsın, Düşündüğümde seni Bırakmak istemiyorum bu halde Düşene vuran eller kırılsın, Hayat felsefem budur benim, İşte senin hayat felsefeni sevdim! Seni sevmeyi sevdim… Dokunaklı okuyuşlarını Saf temiz yüreğini, Ahmakça olmayan Sevgi dolu gözlerini Yüreğindeki heyecanını Heyecanının verdiği sıcaklığı sevdim! Yirmi altı marttaki hazırlığı, Yirmi sekiz mayıstaki durgunluğu Gecenin mehtabındaki gölgeni Yorulmayan aşkını sevdim! Aşkın bir adı da yorulmamaktır Senin yorulmadan sürekli yürümeni Yürüdükçe çoğalan sevgini sevdim! Buğday başağı gibi Bire on veren Almasa da karşılıksız sevmeyi beceren Koyu karanlıkta bir kıvılcım gibi, İnsanlığa bir anıt olan Senin gönlündeki patlamaya hazır, Tüm sevgileri sevdim! Ben seni sevmeyi sevdim! Yıl:30.01.2004 Saat:10.15—10.40 Kadıköy/İst. (EROL KEKEÇ) Not:Eşime ithaf olunur!.... |